Τὸ καρκίνωμα καὶ οἱ -ἰσμοί του

Καλὴ δύναμι σὲ ὅλους γιὰ τὸ 2010. Ἄλλη μία ἐποχὴ ποὺ θὰ πρέπει νὰ φανοῦμε δυνατοί, μπροστὰ στὶς προκλήσεις τῶν καιρῶν καὶ τῶν καταστάσεων ποὺ ἐμεῖς καὶ οἱ ἀλληλεπιδράσεις μᾶς προκαλοῦμε. Δυσχέρεια σὲ οἰκονομικὰ καὶ πολιτικὰ θέματα(πιέσεις ἀπὸ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση γιὰ οἰκονομικὰ ξεκαθαρίσματα καὶ περαιτέρω δανεισμοί, ἡ ἀπότομος κίνησι γιὰ τὰ μεταναστευτικὰ ζητήματα σὲ τέτοια κρίσιμη περίοδο, οἱ ἀνεπάρκειες καὶ οἱ λάθος διδασκαλίες στὴν παιδεία), ἡ σύγχρονη ἀναζήτησι ποὺ σχετικὰ πάσχει.. Εὐτυχῶς μὲ τὸ διαδίκτυο γίνονται καὶ δημοσιεύονται ὁρισμένες ἀξιόλογες γνώσεις.Ἀλλὰ καὶ πάλι, ἐποχὴ ἀσυδοσίας καὶ παραπληροφορήσεως εἶναι, ποὺ νὰ σταθεῖς..θέλει ψάξιμο.Καὶ ὄρεξι γιὰ ψάξιμο. Τρόπον τινὰ καὶ ἐμεῖς ἐδῶ δημοσιεύουμε σύγχρονους προβληματισμούς, γιὰ τὴν νοοτροπία, γιὰ νὰ πάει μπροστὰ τὸ ἦθος. Ό, τί ὀρθὸ μπορεῖ νὰ βρεθεῖ στὴν ἀντίληψί μας νὰ τὸ ἐκθέσουμε καὶ νὰ ἀρχίζει νὰ κινεῖται τὸ ὅλο πράγμα, ἄτομα ξένα μὲ τὸν χῶρο τῆς γνώσεως νὰ εὐαισθητοποιηθοῦν, ἀλλὰ βέβαια ὁ στόχος δὲν βρίσκεται μόνον σὲ αὐτούς. Ὅσοι ἤδη ἔχουν περισσότερη ἐμπειρία ἀπὸ ἐμᾶς νὰ σὺν-νοήσουνε γιὰ νὰ βροῦμε λύσεις σὲ καίρια ζητήματα. Μὴν ξεχνᾶμε, συνέχεια εἴμεθα σὲ ἐγρήγορση , ὁ Ἀγὼν ὁ καθημερινὸς δὲν σταματάει. Καὶ καλὸ εἶναι νὰ μᾶς γνωρίζει λίγο τὸ κοινό, μὲ ὅ,τι κοινὸ μπορεῖ νὰ ἔχουμε μὲ αὐτό.

Τί τὸ ὁποῖο μου γέννησε τὴν ἰδέα γιὰ αὐτὸ τὸ ἄρθρο εἶναι ἡ ἔννοια τῆς σαφήνειας. Νὰ εἴμαστε σαφεῖς σχετικὰ μὲ τὰ κίνητρά μας. Τὶς ἰδέες καὶ τὶς τοποθετήσεις μας. Τὸ Καρκίνωμα ποὺ μᾶς ἀκολουθεῖ ὡς πολίτες, ἀπὸ παλαιὰ ἀλλὰ κυρίως τὴν τελευταία 10-15 ἐτία, αὐτὴν τὴν νευραλγικὴ περίοδο εἶναι ἡ μανία προσδιορισμοῦ. Τὸ αἴσθημά του νὰ ἀνήκεις κάπου, τὸ νὰ νομίζεις ὅτι ἐκπροσωπεῖς μία ἰδεολογία ἀλλὰ μὲ τὴν στάσι σου καὶ τὴν δράσι σου νὰ ματαιώνεις κάθε ἐφαρμογή της. Σὲ αὐτὸ ἔχει συμβάλλει καὶ ἡ σύγχυσι ἐννοιῶν. Γι’ αὐτὸ ὑπάρχουν παρατάξεις, ὁμάδες, κινήματα τόσο διαφορετικά, κι ὅμως ἀναφέρονται στὴν ἴδια Ἰδέα! Ἐπ’ ἴσης ἡ ἀπαξίωσι πρὸς τὴν πολιτικὴ ἀπὸ τοὺς πολίτες καὶ ἡ διαφθορὰ τῆς πολιτικῆς ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς ἐνισχύει αὐτὸ τὸ ζοφερὸ κλίμα. Ἀλλὰ νὰ ἐπιστρέψω στὴν σύγχυσι τῶν ἐννοιῶν, ἀπὸ’ κεῖ ποὺ ἀπορρέει καὶ τὸ μπέρδεμα τῶν λέξεων . Π.χ τὸ νὰ μιλᾶμε γιὰ δημοκρατία σήμερα, ἀλλὰ νὰ ἀντιφάσκουμε ὡς πρὸς τὴν πρακτική της, ὅταν δὲν διενεργοῦνται δημοψηφίσματα.. Ἢ νὰ μιλᾶμε γιὰ Ἔθνος, καὶ ὅλοι μὲν καὶ δὲ , νὰ φοβοῦνται, εἴτε τὴν διαφορετικότητα, εἴτε τὸν χαρακτηρισμό, φασίστας, ἐθνικιστὴς καὶ τὰ σχετικά…

Αὐτὸς ὁ χαρακτηρισμὸς εἶναι τὸ θέμα συζητήσεως. Τὸ ‘Σκέψις καὶ Ἐνέργεια’ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ πάρει ἐκτάσεις – ἰσμού. Δὲν ἀνήκουμε κάπου, δὲν ἐκπροσωποῦμε κάποιο δόγμα, δὲν προσδοκοῦμε νὰ γίνουμε κίνημα, δὲν ἔχουμε φιλοδοξίες γιὰ προβολὴ καὶ τὰ σχετικά. Βλέπουμε σὲ διάφορες κινήσεις θετικά, ἀκόμα καὶ ἀπὸ ἀντίθετους χώρους μεταξύ τους, χωρὶς αὐτὸ νὰ μᾶς κατατάσσει ἀπαραίτητα στοὺς ἐκλεκτικιστές. Θέλουμε μὲ κάποιον τρόπο νὰ προάγεται ἡ γνῶσις,νὰ εἴμεθα φορεῖς, ὄχι ἀπρόσωπα, μὲ ἕνα δικό μας προσωπικὸ ὕφος.

Σήμερα θέλουν χτύπημα οἱ – ἰσμοί. Καὶ πρέπει νὰ κατανοήσουμε ὅτι ἡ κατάληξι – ἰσμὸς δηλώνει τὴν ἐγκατάστασι, κάτι τὸ καθιερωμένο, τὸ καθεστώς, τί τὸ ὁποῖο φέρει ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις σὲ ἀτομικὸ ἀλλὰ καὶ συνολικὸ ἐπίπεδο. Ἀπὸ τὸ ρῆμα –ἴζω, κὰθ-ἴζω, τὴν καθίζησι, ἄρα ὁρισμένες φορὲς , ὄχι τὴν βελτίωσι, τὴν ἀνύψωσι. Δεῖτε στὴν ἱστορία, Σοσιαλ-ισμός, Κομμουν-ισμός, Φασ-ισμός, Ἰσλαμ-ισμός, Χριστιαν-ισμός, Ἰουδα-ϊσμός, ὅλα αὐτὰ τὰ συστήματα καὶ τὰ παράγωγά τους τί ὄλεθρο ἔχουν προκαλέσει καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πόσους ὀπαδοὺς ἔχουν! Ἀνθρώπινη ματαιότητα. Ὁ ἐξουσιαστικὸς –ἰσμὸς ποὺ ἀλλοιώνει τὶς ἰδέες. Αὐτὸ βέβαια δὲν σημαίνει ὅτι ἐνοχοποιῶ τὴν κατάληξι -ἰσμός, οἱ λέξεις δὲν ἔχουν συναισθηματικὴ χροιά, ἐμεῖς τοὺς δίνουμε. Οἱ λέξεις σημαίνουν. Ἡ παγίδα σήμερα ποὺ ἀποκλείει τὴν πολλαπλὴ θέασι τῆς Ἀλήθειας εἶναι οἱ –ἰσμοί. Ὁτιδήποτε πάει νὰ καταλήξει σὲ –ἰσμὸς εἶναι ἀτροφικό, δὲν ἐξελίσσεται. Ἔχω μήνυμα πρὸς ὅλους ὅσους θεωροῦν ὅτι ἐκπροσωποῦν τὸν Ἀριστερισμό, Μαρξισμό, καὶ στὸν ἀντίποδα τὸν Πατριωτισμό, Ἐθνικισμό. :

Δὲν ἔχει κανένα νόημα νὰ ἀναλώνεστε σὲ ἄκοπες ἔριδες, σὲ ἐγκλήματα καὶ σὲ διχασμό. Οἱ μὲν γιατί καταλήγουν ἐθνο-μηδενιστές, τὸ ὁποῖο εἶναι ἐναντίον στὴν ἴδια τὴν Φύσι, ἔθνη βρίσκονται, αὐτὴ εἶναι ἡ ὀμορφιὰ τοῦ Ἀνθρώπινου εἴδους, καὶ ἔχουν ἔθη (ἔθιμα) γι’αὐτὸ καὶ ἒθ-νή. Δὲν μπορεῖτε νὰ μιλᾶτε γιὰ ἐξαναγκαστικὴ ὁμογενοποίησι γιατί οἱ λαοὶ ζοῦν εὐτυχισμένοι μὲ τὰ σύνορά τους, αὐτὰ ποὺ ἀνταλλάσσουν εἶναι τὰ πολιτιστικά τους στοιχεῖα. Ἐπ’ἴσης εἶχαν καταστροφικὲς συνέπειες ὁ μαρξισμὸς καὶ ὁ κομμουνισμός, γιατί βασίζονται σὲ οὐτοπία, σὲ καταπιεσμένα δογματικὰ σχήματα, σὲ οἰκονομιστικὲς ἀντιλήψεις, -μαχόμαστε τὸ κεφάλαιο κ.λ.π.-, καταλήγοντας σὲ ἀνελευθερία. Τόσο ἐπώδυνο εἶναι ὁ φυλετισμὸς καὶ ὁ ἀντὶ-φυλετισμός, καὶ τὰ δύο εἶναι προϊόντα αὐταπάτης γιατί δὲν μποροῦν νὰ συλλάβουν τὴν μεσότητα καὶ τὴν συνεργασία.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὄψι , δὲν εἶναι ὑγιὴς ἀπάντησι στὰ ἀνωτέρω ὁ Πατριωτισμὸς καὶ ὁ Ἐθνικισμὸς ὅπως ἐκδηλώνονται διότι ὁδηγοῦνται σὲ ἔξαρσεις , σὲ ἀκρότητες καὶ ἐν τέλει σὲ ἀπρέπειες.Εἶναι ὑπερβολικό. Οἱ πρόγονοι μᾶς ἔλεγαν ΜΗΔΈΝ ΆΓΑΝ. Καταλήγουν ἀνάξιοι τιμητές, νὰ Ἐκπροσωποῦν κάτι δίχως νὰ γνωρίζουν τὸ περιεχόμενο,τὸ βάθος καὶ τὴν εὐθύνη αὐτοῦ ποὺ πρεσβεύουν ὁδηγούμενοι ἀπὸ μίσος, καὶ μισαλλοδοξία. Καὶ ἔτσι δίνουν νοσηρὴ εἰκόνα γιὰ κάτι ποὺ εἶναι ὑγιὲς ὡς ἰδέα.Γνήσιοι ὁραματιστὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ εἶναι ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος, ὁ Ἴων Δραγούμης, μορφὲς ποὺ δὲν πρέπει νὰ συγχέουμε μὲ - ἰσμούς. Ἦτο Ἕλληνες.. Μάλιστα εἶναι σχῆμα ὀξύμωρο καὶ πλεόνασμα ἕνας ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τὴν πατρίδα του,νὰ τὸ ἐκδηλώνει μὲ τὸ ἦθος του, τὶς πράξεις του νὰ θέλει νὰ κατονομάζεται Πατριωτιστῆς καὶ Ἐθνικιστής. Στὴν ἴδια μᾶς τὴν χώρα δὲν μποροῦμε νὰ εἴμαστε Ἐθνικιστές. Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κατακτήσουμε, εἶναι νὰ θυμηθοῦμε ποιοὶ εἴμαστε, νὰ γίνουμε Ἕλληνες. Πατριῶτες εἴμαστε, μὲ τὶς πράξεις μᾶς πρέπει νὰ τὸ ἐπιβεβαιώνουμε, νὰ μὴν ἀφήνουμε νὰ μᾶς ταπεινώνουν, νὰ μελετᾶμε τὴν ἱστορία, νὰ ἐκπέμπουμε Πολιτιστικότητα. Ἡ Ἑλληνικότητα πλέον εἶναι Πανανθρώπινο Ἀγαθό, ἂν πνιγοῦμε στὴν φοβία καὶ τὴν ἀνασφάλεια τοῦ Ἐθνικισμοῦ δὲν θὰ βγάλουμε κάτι.Μία ταμπέλα εἶναι. Ἀρκεῖ ποὺ εἴμαστε Ἕλληνες. Τὸ ὅραμά μου εἶναι νὰ προσπαθῶ νὰ εἶμαι Ἕλλην. Πρέπει ἀναγκαστικὰ νὰ ταξινομηθοῦμε;Ἡ νὰ μονοπωλήσουμε καὶ νὰ ὑπερτονίσουμε; Ἐπανελλήνισις λοιπόν, σύνθεσις τοῦ Ἑλληνικοῦ στοιχείου, καὶ ὄχι νὰ σκοτωθοῦμε γιὰ ταμπέλες. Νὰ ἐκπροσωπήσουμε διαχρονικὲς καὶ ἀποδεκτὲς ἀξίες, ὄχι νὰ ἀναπαράγουμε, -ἰσμούς. Ἔχω ἔρθει σὲ ρῆξι καὶ μὲ ὁμοϊδεάτες, ἀλλὰ νοιώθω καθαρὸς ὅταν ξεκαθαρίζω ἔννοιες ὥστε νὰ μὴν ἔχω ἐμπόδια στὴν πνευματικὴ ἀνάπτυξι. Οἱ Ἐξουσιαστὲς αὐτὸ θέλουν νὰ βλέπουν, -ἰσμοὺς νὰ χάνουν χρόνο μὲ τὸ νὰ ἀλληλοεξοντώνονται ὥστε νὰ μὴν ἀνακάμπτεται ἡ πορεία τους. Τὸ Ἐθνικὸ συμφέρον ἀπαιτεῖ συνεργασία ἀπ’ ὅλους , γιὰ ὅλους. Ὀφείλουν νὰ γίνουν ἀναθεωρήσεις…Ἀλλιῶς θὰ παραμείνουμε καὶ θὰ παρατείνουμε τὴν βελτίωσί μας, γινόμενοι βορὰ σὲ ξένα συμφέροντα καὶ ἀπάτες. Δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε κανένα δογματικὸ πρόσχημα, πρέπει νὰ ἔχουμε Γνῶσι καὶ Δύναμι. Ὁ καθένας ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ μπορεῖ, μὲ διαλεκτική.