Θεολογία

Οἱ Ἀρχαῖοι μας Θεοί στήν συνείδησι τῶν ἐπαϊόντων ἀποτελοῦσαν ἕνα φιλοσοφικό σύστημα, βασιζόμενο κυρίως σέ σύμβολα, ἐμπερικλείοντας ὡστόσο ἀρχές , ἀξίες, ἐννοιολογικές προσεγγίσεις.Ὁ Μύθος εἶναι ὁ ἀρχέγονος Λόγος, ὁ ὁποῖος διαβιώνει μέσα στούς αἰῶνες καί παραδειγματίζει.Ἡ μυθολογία εἶναι ἡ φιλοσοφία πρίν τήν φιλοσοφία. Μέχρι τόν Πυθαγόρα πού ὀνόμασε τόν ἑαυτό τοῦ φίλο της Σοφίας, ἔχουν βρεθεῖ λαμπροί διδάσκαλοι οἱ ὁποῖοι μέσω μύθων διέδιδαν τά βαθύτερα νοήματα. Ὁ Ὀρφεύς, ὁ Μουσαῖος, ὁ Ἡσίοδος, ὁ Ὅμηρος ἀλλά καί οἱ πρῶτοι φιλόσοφοι , ὁ Παρμενίδης, ὁ Ἐμπεδοκλής, ὁ Φερεκύδης , ὁ Πυθαγόρας, ἔγραφαν θεογονίες, καί ὁρισμένα ποιητικά νοήματα.

Ἄς δοῦμε μαζί τους Θεούς,μέ σύντομες ἀναφορές, τήν ἐτυμολογία τους καί τήν σημασία τους:

Ζεύς – Δίας

Οἱ ὀρφικοί τόν ὀνομάζουν Δία, δί οὐ τά πάντα ἐγένετο, καί Ζεῦ, Ζήνα διότι ἐχάρισε τό ζῆν. Ἀντιπροσωπεύει τήν ζεῦ-ξῖ καί τήν διά-σπασι, ὁ Ἄρχων Νοῦς, ζωοποιός δύναμι

‘’Πατήρ ἀνδρῶν τέ θεῶν τέ’’ (Ὅμηρος)

Ποσειδῶν

Νά ἀναφέρουμε ὅτι ἀρχαιότατη ριζική ὀνομασία γιά τό ὑγρό στοιχεῖο εἶναι ἡ λέξι ‘’δόν’’ ἤ ‘’δᾶν’’, ἐκ τῆς δονήσεως καί τῆς δίνης τῶν ὑδάτων. Πόσις σημαίνει κύριος, ἄρχων. Ἄρα Ποσειδῶν εἶναι ὁ κύριος, ὁ ἄρχων τῶν ὑδάτων καί τῆς θαλάσσης.Συμβολίζει τόν ἔλεγχο καί τήν ἰσορροπία τῶν συναισθημάτων.

Ἀπόλλων

Θεός τοῦ Φωτός (ἐξ οὐ καί Ἥλιος), τῆς μαντικῆς, τῆς ἁρμονίας, τῆς Ἰατρικῆς, τῆς Μουσικῆς.(Ὅπου ἡ μουσική ἀπό τίς Μοῦσες). Φῶς καί δικαιοσύνη καί πιθανόν τό ὄνομά του ἀπό τό (ὁλόος=ὀλέθριος, γιά τόν ἥλιο καί τήν δύναμή του πού φθείρει)ἀλλά καί τό ρῆμα πολέω: ἀ+πόλησις (ὁμοπολῶ=καθιστῶ τί ἁρμονικό).

Δήμητρα

Ἡ μητέρα Γῆ , δή=γῆ + μήτηρ.Ἡ εὐεργέτης. Συμβολικά νά καλλιεργοῦμε μία σωστά ἀνθρώπινη φύση.

Ἦρα

Πολλοί ἐτυμολογοῦν τό ὄνομα τῆς Ἥρας ἀπό τόν ἀναγραμματισμό τοῦ ὀνόματος σέ ΑΗΡ. Ὑπεστηρίχθη αὐτή ἡ ἄποψι ἀπό τόν Ἐμπεδοκλή καί τό ἀναφέρει καί ὁ Πλάτων – Κρατύλος (404,410). Ἡ Ἥρα εἶναι καί ἡ ψυχή, ἡ ἰσορροπία στίς ἀνθρώπινες σχέσεις, ἡ προστατεύουσα τόν ζυγό τοῦ Γάμου.

Ἀθηνᾶ

Ὁ Πλάτων ἐτυμολογεῖ : ‘<< …λέγων θεοῦ νόησιν, ὠσπερεῖ λέγει ὅτι ‘’ἅ θεονόα ἐστίν αὐτή’’>>.Νόησι θεοῦ λοιπόν, θεά τῆς Σοφίας, τῆς Νοήσεως, ἀλλά καί τοῦ πολέμου, μαζί μέ τόν Ἄρη.

Ἥφαιστος

Ἐτυμολογεῖται ἐκ τοῦ ἄπτω –τήν-ἑστίαν, ΉΦΑΙΣΤΟΣ

Θεός τοῦ πυρός, τῆς σιδηρουργίας, τῆς τεχνικῆς. Εἶναι ἡ προστασία, ἡ τέχνη..

Ἑρμῆς

Ἐκ τῆς λέξεως εἴρω, εἱρμός, ἐπει δή συνδέει τούς ἀνθρώπους μέ τό θεῖον, ὡς ἀγγελιαφόρος, προστάτης τοῦ ἐμπορίου, τῶν γραμμάτων, τῶν ἀνθρώπων καί τῆς ἐπικοινωνίας, καί ὡς ψυχοπομπός συνοδεύει τούς νεκρούς στόν Ἅδη.

Ἄρης

Τό ὄνομα τοῦ ἔχει τήν ρίζα ‘’ἄρ’’ τοῦ ἄρρενος, τῆς ἀρετῆς, καί τοῦ ἄρω=ξεσηκώνω. Ὁ Θεός τοῦ Πολέμου, καί κατ’ ἐπέκτασι ὑπό μία ἔννοια νά μαθαίνουμε νά προστατεύουμε τά συμφέροντά μας, ἄν χρειαστεῖ νά συγκρουστοῦμε γι’ αὐτά.

Ἑστία

Ἀπό τό ρῆμα ἔζομαι=κάθημαι, ἐκπροσωπεῖ τό ‘’κεντρικόν πύρ’’, τήν θερμότητα τῆς οἰκογένειας, προστάτιδα τοῦ οἴκου.

Ἄρτεμις

Ἀπό τό ἀρτεμής, ἤ ἀρταμής πού σημαίνει ἄρτιος, ἀκέραιος, σῶος. Εἶναι Παρθένος, Θεά τοῦ Κυνηγιοῦ ἀλλά καί τῆς Σελήνης. Συμβολίζει τήν Ἀξιοπρέπεια καί τόν Στόχο μας σέ τί.

Ἀφροδίτη

Τό ὄνομα τῆς δηλώνει τήν ἀνάδυσι τῆς ἐκ τῶν ἀφρῶν τῶν κυμάτων, ἡ Θεά τοῦ Κάλλους, Θεά τοῦ Ἔρωτος..ὁ Ἔρως, ὡς ἕλξις, ἕνωσις, ἁρμονία, ὀμορφιά..ὅλα τοῦτα τά ὡραῖα νοήματα.

Ἐκτιμῶ ἰδιαίτερα τήν Ἄννα τζιροπούλου-εὐσταθίου, γιά τά στοιχεῖα πού ἔλαβα, ἀπό τό ΕΝ ΤΗι ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ. Θά ἐπανέλθω.