ΠΕΡΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑΣ

Η χρήση των όρων “ειδωλολατρεία”, “ειδωλολάτρες”, “ειδωλολατρικές δοξασίες”, κλπ. με αναφορά στις θρησκευτικές αντιλήψεις των Ελλήνων, είναι ιστορικά καταδικασμένη! Χρησιμοποιήθηκαν σε μια ταραγμένη εποχή αδόκιμα και εντελώς συνθηματολογικά σε βάρος καθετί Ελληνικού και, παρέχοντας επίπλαστο “ηθικό έρεισμα”, υπέθαλψαν την καταστροφή των αριστουργημάτων της Ελληνικής Τέχνης, Αρχιτεκτονικής, και εν γένει του Ελληνικού Πολιτισμού (αγάλματα, ναοί, θέατρα, συγγράμματα, βιβλιοθήκες, κλπ.).

Δεν είναι όροι περιγραφικοί, αλλά υβριστικοί! Όσοι τους χρησιμοποιούν δεν το κάνουν για να περιγράψουν αντικειμενικά μια ανθρώπινη συμπεριφορά ή κατάσταση, αλλά θέλουν να εκφράσουν περιφρόνηση και υποτίμηση. Στο ερώτημα: “Τί είναι ειδωλολατρεία;” αφενός αδυνατούν και αφετέρου αποφεύγουν να απαντήσουν επί της ουσίας· τους αρκεί η συνειρμική ταύτιση με συγκεκριμένο κύκλο θρησκευτικών αντιλήψεων! Εξ αυτού του γεγονότος και μόνον θα αρκούσε να καταδειχθεί ότι όσοι χρησιμοποιούν τους όρους αυτούς, το κάνουν επί σκοπόν εξυβρίσεως, διότι:

α) γνωρίζουν ότι οι επίπλαστοι αυτοί χαρακτηρισμοί είναι πρόσφοροι να παράγουν εξωτερικά την εντύπωση καταφρόνησης ορισμένου προσώπου ή κύκλου προσώπων, άρα και ικανοί να προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψή τους,

β) έχουν την πρόθεση και επιθυμούν να περιέλθει η προσβλητική εκδήλωση της τιμής στην γνώση ορισμένου προσώπου ή κύκλου προσώπων.

Ατυχώς και σε επίπεδο συνθηματολογίας, ως “είδωλα” χαρακτηρίστηκαν από τον Ιεχωβισμό και τον πρώιμο Χριστιανισμό τα αγάλματα... για να “προκύψει” στην συνέχεια, η μεγαλύτερη πολιτισμική καταστροφή στην ιστορία της Ανθρωπότητας: Πάνω από ένα εκατομμύριο ελληνικά αγάλματα έγιναν συντρίμμια!

Ωστόσο, λατρευτικά αγάλματα στις Εκκλησίες τους έχουν τόσο οι Καθολικοί Χριστιανοί και άλλα χριστιανικά Δόγματα, όσο και οι Βουδιστές... Αυτοί είναι ή δεν είναι “ειδωλολάτρες”; Διότι, εάν είναι, λόγοι “ίσης μεταχείρισης” θα επέβαλαν να απευθύνονται και προς αυτούς οι ίδιοι ή ανάλογοι χαρακτηρισμοί· εάν δεν είναι, τότε, αποδεικνύεται άνευ ετέρου αυθαίρετη, εσφαλμένη και υποκριτική η ταύτιση των αγαλμάτων με δήθεν “είδωλα”.

Η επιλεκτική, λοιπόν, χρήση των ανωτέρω όρων - χαρακτηρισμών καταδεικνύει ακόμα περισσότερο τον σκοπό εξυβρίσεως.

Επειδή, κατά τα ανωτέρω, η χρήση των χαρακτηρισμών αυτών σήμερα και μάλιστα με ανανεωμένη μορφή, όπως: “νέο-ειδωλολάτρες”, “νοσταλγοί της ειδωλολατρείας”, “περίεργοι τύποι”, κλπ. ... από οποιονδήποτε, με αναφορά στις θρησκευτικές αντιλήψεις, πεποιθήσεις και ιεροπραξίες των Ελλήνων (Αρχαίων και Σύγχρονων) συνιστά αδικαιολόγητη και ανεπίτρεπτη προσβολή τους, στοιχειοθετεί δε κατά Νόμον αδίκημα και, ιδίως, το αδίκημα της εξυβρίσεως και της συκοφαντικής δυσφημήσεως (άρθρα 361 και 363 ΠΚ), καθώς και το αδίκημα της καθυβρίσεως θρησκεύματος (άρθρα 198-199 ΠΚ), το οποίο διώκεται αυτεπαγγέλτως.

Επειδή, κατά το παρελθόν, η χρήση τέτοιων χαρακτηρισμών έδωσε έναυσμα και παρακίνησε μεγάλο αριθμό απληροφόρητων ατόμων σε φανατισμούς, λεηλασίες, σφαγές, και κάθε είδους καταστροφική συμπεριφορά σε βάρος των Ελλήνων και των δημιουργημάτων του Ελληνικού Πολιτισμού.

Επειδή και σήμερα, η χρήση τέτοιων χαρακτηρισμών δίνει έναυσμα και παρακίνηση σε εκδήλωση ανάλογων καταστροφικών συμπεριφορών, όσοι τους χρησιμοποιούν μεταβάλλονται σε ηθικοί αυτουργοί, διότι εκ προθέσεως καλλιεργούν μια αίσθηση απαξίας προς καθετί το αυθαίρετα και συνθηματολογικά χαρακτηριζόμενο ως “ειδωλολατρικό”, προκαλώντας την απόφαση σε άλλους -και δη κατά τρόπο φανατικό στο λεγόμενο “ποίμνιό τους”- να καταστρέψουν ό,τι έχει διασωθεί από τον Πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδος (βλ. τις πρόσφατες καταστροφές των αγαλμάτων της Ελληνιστικής Περιόδου, με απεικονίσεις του Βούδα, στο Αφγανιστάν, αλλά και στην Ελλάδα, τις καταστροφές στο ιερό του Απόλλωνος και Διονύσου στην Ραπεντώσα της Αττικής, κ. α.)

Επειδή η Ιστορία και τα πολιτιστικά επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων, σε κάθε τομέα, αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο και αναπόσπαστο τμήμα της Παράδοσής μας, εμείς ως Σύγχρονοι Έλληνες, απόγονοι εκείνων και μέτοχοι των όσων μας κληροδότησαν, κατοικούντες στους ίδιους ιερούς τόπους που εκείνοι μεγαλούργησαν, αισθανόμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι αλλά και υπεύθυνοι για την διαφύλαξη και συνέχιση αυτής της Παράδοσης· γι΄αυτό και αισθανόμαστε βαθύτατη οδύνη και προσωπική προσβολή όταν ακόμη και σήμερα καθυβρίζονται, δυσφημίζονται και συκοφαντούνται ασύστολα οι Πρόγονοί μας ως δήθεν “ειδωλολάτρες” και μάλιστα μέσα στην ίδια την Ελλάδα, από πρόσωπα που καταχρώνται της θέσεώς τους και δη από “κατ΄ επάγγελμα και κατά συνήθεια” ιερωμένους!...

http://epsilonellas.blogspot.com/

Περι Αγαλμάτων Ειδωλολατρεία

Κάθε πολιτισμένος άνθρωπος αγαλλεται θεάμενος ένα κομψοτέχνημα, πολλώ δε μάλλον όταν αυτό αναπαριστά μια μορφή σεβάσμια και ιερή. Στην αρχαία Ελληνική γραμματεία δεν συναντούμε σε κανένα σημείο τις λέξεις ειδωλολάτρης, ειδωλολατρεία. Το ειδώλον ως λέξη έχει πολλαπλές σημασίες όπως ομοίωμα, φάντασμα (ΙΛΙΑΔΑ Ε449- ΟΔΥΣΣΕΙΑ Δ796-ΗΡΟΔΟΤΟΣ 5,92). Ο Πλάτωνας στους "Νόμους" του δίνει και μια αλλη έννοια : είδωλα είναι τα των νεκρών σώματα (959Β). Οι λέξεις είδωλο, ειδωλολάτρης, ειδωλολατρεία συνδεμένες με θεούς έχουν την αρχή τους σε Ιουδαϊκά κείμενα . Στην παλαιά διαθήκη λόγου χάρην γράφει: ελάτρευσαν τοις ειδώλοις (Βας, 4,17,12). Στην καινή διαθήκη και στα μεταχριστιανικά χρόνια ειδωλολατρεία σημαίνει πάσα πολυθεϊστική λατρεία βασισμένη στα ομοιώματα ψευδών θεοτήτων.

Οι Έλληνες αναπαριστούσαν τους θεούς τους με αγάλματα. Ο Ησύχιος στο λεξικό του αναφέρει: ’γαλμα εστί παν έφω τις αγάλλεται. Τουτέστιν, κάθε τι με το οποίο κανείς αγάλλεται. Μέσω των αγαλμάτων και κυρίως της μυστηριακής τους γλώσσας μεταδίδονταν πληροφορίες στους μυημένους , αυτό δύναται να το αντιληφθεί καθένας από εμάς εάν μελετήσει το «περί αγαλμάτων» έργο του Πορφυρίου καθώς και την ανάλυση του Πλάτωνα στο έργο Κρατύλος . Το λατρευτικό σύστημα των προγόνων μας δεν είναι επί του παρόντος να το αναπτύξουμε με κάθε λεπτομέρεια στο παρόν άρθρο. Στο «κατά χριστιανών» έργο του Πορφυρίου σώζεται ένα σημαντικό απόσπασμα που ρίχνει φώς στην κατασκευή των ναών και αγαλμάτων από μέρους των αρχαίων Ελλήνων: Όσοι αποδίδουν τον πρέποντα σεβασμό στους θεούς δεν πιστεύουν ότι ο θεός βρίσκεται στο ξύλο ή στο λίθο ή στο χαλκό από τον οποίο κατασκευάζεται το ομοίωμα τους , ούτε θεωρούν ότι αν ακρωτηριασθεί ένα μέρος του αγάλματος μειωνεται η δύναμις του θεού. Τα ομοιώματα και οι ναοί ιδρύθηκαν από τους προγόνους μας για την διαρκή υπενθυμίση της υπάρξεως των θεών, για να παρέχουν την δυνατότητα σε όσους φοιτούν εκεί να ανάγονται στην έννοια του θεού με συστηματική εργασία και καθαρό βίο καί σέ όσους προσέρχονται εκεί, να μπορούν να απευθυνούν στον θεό μέ προσευχές και ικεσίες, ζητώντας απ’αυτόν ό,τι έχει ο καθένας ανάγκη. Και πραγματικά ,εάν κανείς φτιάξει την εικόνα ενός φίλου,δεν πιστεύει βεβαίως ότι ο φίλος του βρίσκεται μέσα στην εικόνα ούτε ότι τα μέλη του σώματος του έχουν εγκλεισθεί μέσα στή ζωγραφιά,αλλά θεωρεί οτι μέσω τής εικόνας δείχνει την τιμή που αποδίδει στον φίλο του. Όσον αφορά δέ τίς θυσίες που προσφέρονται στούς θεούς, αυτές περισσότερο αποτελούν δείγμα της διαθέσεως των θρησκευόντων καί εκδήλώση ευγνωμοσύνης παρά απονομή τιμής προς αυτούς.Και είναι εύλογο τα αγάλματα τους να έχουν ανθρώπινα σχήματα, επειδή ο άνθρωπος θεωρείται ότι υπερέχει σε κάλλος από όλα τα ζώα και αποτελεί εικόνα του θεού.

Από τα παραπάνω καθίσταται φανερός ο σκοπός της ύπαρξης και της δημιουργίας των θείων αγαλμάτων. Τα θεία αγάλματα τραγουδούν αρμονικά την μελωδία θείου και ανθρώπινου, νοητού και αισθητού.Και ο μεγάλος Καβάφης μας υπενθυμίζει σ’ένα ποίημα του…
«Γιατί τα σπάσαμε τα’ αγάλματά των
Γιατί τους διώξαμε από τους ναούς των
Διόλου δεν πέθαναν οι θεοί»

Σχόλιο Chilavert:

Πόσο Αστείο όμως είναι, δόγματα και ομάδες ατόμων να κατηγορούν για ειδωλολατρισμό Θρησκείες ενώ τελικά να τις αντιγράφουν με την δημιουργία δικών τους αγαλμάτων, να το εξελίσουν με δημιουργια Εικόνων και στο τέλος να το φτάνουν στο απόγειό του, ξύνοντας τις εικονες τους και τρωγοντας το χρωμα για να φτάσουν κοντα στο Θειο.

Τελικα τι ειναι ειδωλολατρισμός ; και γιατι χρησιμοποιήθηκε η λεξη αυτη; ισως η απάντηση τελικά να ειναι τόσο απλή.