Ας συνεχίσουμε εμείς με εκ νέου πηγές που αποδεικνύουν το τι πραγματικά γινόταν στην Αρχαία Ελλάδα.
ό Μάξιμος Τύριος στίς Διαλέξεις του 20,8De γράφει : «ή σωματική απόλαυση μεταξύ ανδρών, προέρχεται από τήν ύβριν καί δέν επιτρέπεται».
Αιλιανός (ποικίλη Ιστορία III,12) λέγει : «ό Σπαρτιατικός έρωτας δέν είχε σχέσι μέ αισχρότητες, εάν κάποιος έφηβος επεχείρησε νά ασελγήση είς βάρος άλλου, δέν συνέφερε σέ κανέναν από τούς δύο να΄καταντροπιάσουν τήν Σπάρτη. Σέ τέτοια περίπτωσι ή εξωρίζονταν ή έχαναν τήν ζωή των».
Ή Νομοθεσία τών Αθηνών περιελάμβανε : Αισχίνου κατά Τιμάρχου,12 «...δέν επιτρέπεται σέ κανέναν πάνω από 13 ετών νά μπαίνει στό σχολείο τήν στιγμή πού βρίσκονται μέσα παιδιά ... ό παραβάτης τιμωρείται μέ θάνατο εκτός άν είναι αδελφός ή υιός τού δασκάλου».
H.I. Marrou (Ιστορία Αγωγής στήν Αρχαιότητα, σελ 55) «θέλησαν νά παραστήσουν τήν αρχαία Ελλάδα σάν έναν παράδεισο γιά τούς διεστραμμένους πράγμα υπερβολικό. Τό λεξιλόγιο τής Ελληνικής γλώσσας καί ή νομοθεσία τών περισσοτέρων πόλεων, επιβεβαιώνουν πώς ή διαστροφή δέν έπαψε ποτέ νά θεωρήται σάν ένα ανώμαλο γεγονός»Είναι λάθος νά ισχυρίζονται πώς αυτή ή μορφή τού έρωτα, είχε τήν εκτίμησι καί τήν γενική επιδοκιμασία στήν Ελλάδα.
Συμπόσιο XXVII «μόνον ό πνευματικός έρωτας έχει αξία, ό έρωτας τών ψυχών καί τής αρετής είναι αυτός πού έχει πραγματική αξία».
Ξενοφών (Συμπόσιο VIII,7 – VIII,26) «ό Ξενοφών διά στόματος Σωκράτους ξεκαθαρίζει τελείως τά πράγματα μέ τόν Έλληνικό ορθό λόγο : Άν κάποιος προσπαθεί νά διαφθείρει έναν νέο γιά νά ικανοπιοήσει τίς ορέξεις του δέν είναι δυνατόν νά περιμένει μετά νά πλάσει έναν ιδανικό ενάρετο πολίτη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου