Αύριο Ξημερώνει μια παράξενη μέρα 17 Νοέμβρη άραγε τι έγινε εκεί?
Ανάμεσα στις σοβαροφανείς «πηγές» ξεχωρίζουμε την εφημερίδα «Έθνος» την «Ένωση Δημοκρατικών Μητέρων»
πέθανε πολύς κόσμος, αίμα παντού, πολύ ξύλο και ανελέητο κυνηγητό στους δρόμους με πυροβολισμούς παντού στην γεμάτη Αθήνα, μέχρι της 8 φυσικά γιατί τότε τα σκυλιά της 21 Απριλίου απαγόρευαν την διέλευση όμως χιλιάδες επαναστάτες ήταν κ μετά της 8 εκεί έξω στο πολυτεχνείο για να δώσουν την Ζωή τους για την Ελευθερία..
Και να ταν μόνο αυτά..
ευτυχώς τα καταφέρανε ρίξανε τους δικτάτορες.. και λίγες μέρες μετά ήρθε η ελευθεριά, ο Ιωαννιδης
Και έτσι συνεχίζεται το παραμύθι ένα παραμύθι που κρατάει χρόνια..
Πανσπουδαστικη 8 Το ΚΚΕ βγαίνει και φωνάζει για πράκτορες που δημιουργούν διάφορα μέσα στους χώρους του πολυτεχνείου και καταγγέλλει την κατάληψη.. (λίγο μετα βλέποντας οτι μπορεί να έχει κέρδος από αυτη γίνεται μια γροθιά, και οι πράκτορες βαφτίζονται
αγωνιστές)
Και παντού ξύλο οι "Αγωνιστές - Πράκτορες" ξεκινάνε για την κατάληψη κυβερνητικών κτηρίων.
Δημόσια κτίρια και Καταστήματα γίνονται γυαλια - καρφιά απο τους Αγωνιστές - Γνωστούς Αγνωστους... οι οποιο κρύβονται μετα στο πολυτεχνείο (χμμμ κατι μου θυμιζει αυτο).
και ξαφνικά το Τανκς μπαίνει μέσα σπάζοντας την πόρτα χιλιάδες νεκροί.. κανένα επίσημο όνομα
Μετά τη μεταπολίτευση ξεσπάει
ένας «πόλεμος» ανακοινώσεων
για τους "νεκρούς" του Πολυτεχνείου
59 νεκροί το ένα «ίδρυμα»!
75 νεκροί ο άλλος «φορέας»!
75 νεκροί ο άλλος «φορέας»!
154 νεκροί μια άλλη εφημερίδα!
Ανάμεσα στις σοβαροφανείς «πηγές» ξεχωρίζουμε την εφημερίδα «Έθνος» την «Ένωση Δημοκρατικών Μητέρων»
τον πρόεδρο ενός κόμματος - σφραγίδα, τον θρυλικό ΜΠΑΜΠΗ Κωνσταντόπουλο
(ο οποίος λιγο καιρό πριν έδινε συνεντεύξεις λέγοντας ότι μιλάει με εξωγήινους)
και άλλους φορείς γραφικούς και μη, όπως ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης όπου εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Η πολιτεία, λογικό ήταν, επηρεάστηκε από αυτό το κυνήγι μαγισσών.
Θα αναφέρω τον πιο γραφικό από όλους, κατά τη γνώμη μου, κατάλογο.
Σε εφημερίδα των Αθηνών εμφανίζεται κατάλογος με 82 ονόματα ανθρώπων που πέθαναν στις 16 και 17
Νοεμβρίου. Τα λαγωνικά ψάχνουν και βρίσκουν ότι οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν πραγματικά αλλά ΑΠΟ
ΑΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ στα νοσοκομεία της Αθήνας.
Εμβρόντητη η εφημερίδα μαθαίνει αργότερα ότι τα ονόματα των «ηρωικών νεκρών» που δημοσίευσε
ήταν μια γριούλα 81 χρονών που πέθανε από ανακοπή καρδιάς,
ένας παππούς 75 χρονών που πέθανε από καρκίνο και άλλοι.
Μπρος σε αυτό το κυνήγι μαγισσών η τότε κυβέρνηση της ΝΔ αναθέτει στον
εισαγγελέα Τσεβά να βρει επί τέλουςπόσοι πεθάνανε την ημέρα εκείνη. Ο Τσεβάς ψάχνει και βρίσκει
ΜΟΝΟ 15 ονόματα.
Προσθέτει όμως στο πόρισμα του και άλλους τρεις που πέθαναν αργότερα, ενώ αναφέρει και έμμεσες μαρτυρίες.
Μετά το 1981 η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου θέλοντας να
«αποκαταστήσει» την αλήθεια του Πολυτεχνείου δίνει εντολή στον Αστυνόμο Σαμπάνη
(που είχε αποταχθεί από το καθεστώς Παπαδόπουλου και επανήλθε με τη μεταπολίτευση) να βρει τους νεκρούς -
φαντάσματα ου Πολυτεχνείου. Το πόρισμα κυριολεκτικά καταπέλτης.
Κανένας νεκρός μέσα στο πολυτεχνείο (όπως ομοίως και στο πόρισμα Τσεβά αναφέρεται) και μόνο δώδεκα γύρω από αυτό από αδέσποτες σφαίρες.
ΟΝΟΜΑΤΑ ΝΕΚΡΩΝ σύμφωνα με το πόρισμα Σαμπάνη και μέρος που σκοτώθηκαν.
Να και το πρωτότυπο.
Το πόρισμα αυτό η ΠΑΣΟΚική κυβέρνηση το κρύβει πανικόβλητη, για να διαρρεύσει όμως και να δημοσιευθεί στον τύπο της εποχής και να φθάσει τελικά σε εσάς.
Το πόρισμα Σαμπάνη το θεωρώ πιο έγκυρο, γιατί συντάχθηκε το 1982, οπότε και μπορούσαν να ζυγιστούν καταστάσεις πιο ψύχραιμα.
Το πόρισμα Σαμπάνη το θεωρώ πιο έγκυρο, γιατί συντάχθηκε το 1982, οπότε και μπορούσαν να ζυγιστούν καταστάσεις πιο ψύχραιμα.
Όμως ας αναφέρουμε και τις διαφορές των δύο πορισμάτων για τουςσκεπτόμενους αναγνώστες.
Σύμφωνα με το πόρισμα Τσεβά (που φτιάχτηκε κατά τη διάρκεια της υστερίας) αναφέρονται ακόμα οι
1. Καραγιώργης Στυλιανός Ετών 18 εργάτης. Πυροβολήθηκε επί της οδού Πατησίων, μπροστά από τον κινηματογράφο «ΕΛΛΗΝΙΣ». Απεβίωσε στο ΚΑΤ την 30-11-73
Σύμφωνα με το πόρισμα Τσεβά (που φτιάχτηκε κατά τη διάρκεια της υστερίας) αναφέρονται ακόμα οι
1. Καραγιώργης Στυλιανός Ετών 18 εργάτης. Πυροβολήθηκε επί της οδού Πατησίων, μπροστά από τον κινηματογράφο «ΕΛΛΗΝΙΣ». Απεβίωσε στο ΚΑΤ την 30-11-73
2. Κούμπος Ανδρέας Ετών 60 επί της οδού Καποδιστρίου
3. Παντελάκης Κυριάκος ετών 45 δικηγόρος, επί της οδού Γλάδστωνος
Ενώ στο ίδιο πόρισμα αναφέρονται και έμμεσοι νεκροί. Δηλαδή:
1. Σταύρος Κοντομάρης δικηγόρος. Πέθανε από δακρυγόνα αέρια.
2. Αικατερίνη Αργυροπούλου ετών 75. Από αδέσποτο βλήμα. Πέθανε τον Μάιο του 1974.
3. Παπαϊωάνου Δημήτριος ετών 60. Από έμφραγμα μυοκαρδίου. Η γυναίκα του λέει ότι πέθανε ή από δακρυγόνα ή από σφαίρα αδέσποτου επειδή δεν την άφησαν να πλησιάσει το φέρετρο .
ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ οι νεκροί του Πολυτεχνείου, μακρια απο κάθε προπαγάνδα και διάφορων αφελών που εξακολουθούν για πολλά συμφέροντα να καλλιεργουν ανυπαρκτες ιστορίες και νεκρούς χωρίς ονόματα.
Ομως το θέμα ειναι οτι ακόμα κλαιει πολύς κόσμος για ολους τους ανώνυμους της αριστεράς και των κουλτουργιαρέων οπως και για την Ηλένια που ακόμα καταθέτουν στεφάνια για αυτη την όμορφη κοπέλα που πέθανε στο πολυτεχνείο απο τους χασάπιδες
Για τα μάτια της κοπέλας έκλαψαν πολλά μάτια, αλλά έκλαψε και ο εμπνευστής της απάτης με 8 μήνες φυλακή, πόσες ακόμη Ηλένιες δεν έχουμε ανακαλύψει;
Με τα τόσα ψέματα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν γύρω από το "Πολυτεχνείο", κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασημακοπούλου, το "ωραιότερο" ψέμα της περιπτώσεως.
Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένιας -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει έτσι:
Με τα τόσα ψέματα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν γύρω από το "Πολυτεχνείο", κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασημακοπούλου, το "ωραιότερο" ψέμα της περιπτώσεως.
Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένιας -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει έτσι:
Την πρώτη επέτειο του "Πολυτεχνείου", το 1974. ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων "νεκρών" (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο -που έμεινε στην "ιστορία" σαν της Ηλένιας το κάγκελο"- υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: "Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.
Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε - η "Αυγή"- έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο:ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε", λέει:
Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα "Τι απόγινες". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:
"Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν." Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε:". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής".
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "δολοφονημένης" Ηλένιας -στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βογκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι "παστέλ"- το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ. γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται "γέννησε" την Ηλένια-ο οποίος καταδικάστηκε (άρον- άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες του "απάνω κόσμου", αλλά εκείνος είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν , κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε. τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.
Η περίπτωση, όμως. έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό την "πλήρωσε" ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις "διαβεβαιώσεις" τους νια "εκατόμβες" κλπ- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους. αναμοχλεύουν πάθη και μίση. χωρίς να πάθουν τίποτα. Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά "παράγοντες" με υποκρισία -αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια!- μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για "να τους πιάσει ο φακός" και να φιγουράρουν "θλιμμένοι προσκυνητές" στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει "εν σώματι" η Βουλή, πριν από λίγα χρόνια, εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση "σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους", χωρίς να τον "τσιμπήσει" ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διάπραττε. αφού εκείνος -καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν- γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο πολυτεχνείο.
Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε - η "Αυγή"- έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο:ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε", λέει:
Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα "Τι απόγινες". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:
"Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν." Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε:". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής".
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "δολοφονημένης" Ηλένιας -στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βογκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι "παστέλ"- το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ. γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται "γέννησε" την Ηλένια-ο οποίος καταδικάστηκε (άρον- άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες του "απάνω κόσμου", αλλά εκείνος είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν , κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε. τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.
Η περίπτωση, όμως. έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό την "πλήρωσε" ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις "διαβεβαιώσεις" τους νια "εκατόμβες" κλπ- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους. αναμοχλεύουν πάθη και μίση. χωρίς να πάθουν τίποτα. Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά "παράγοντες" με υποκρισία -αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια!- μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για "να τους πιάσει ο φακός" και να φιγουράρουν "θλιμμένοι προσκυνητές" στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει "εν σώματι" η Βουλή, πριν από λίγα χρόνια, εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση "σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους", χωρίς να τον "τσιμπήσει" ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διάπραττε. αφού εκείνος -καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν- γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο πολυτεχνείο.
Πάνω η Ηλένια του πολυτεχνείου και κάτω η αληθινη φωτογραφία
Το θέμα ειναι για ποιο λόγο γίνανε αυτά?
Ξέρουμε? αυτοί οι πράκτορες που ήταν στο πολυτεχνείου κατά ΚΚΕ? και βαφτισμένοι αγωνιστές μετα? ποιος τους έβαλε?
γιατί γιορτάζουμε την πτώση της χούντας όταν μετά απο λίγες μέρες ανέβηκε ο ποιό ακραίος Ιωαννίδης?
Αγαθός ο Λαός μας τελικώς,
Ο Αμερικάνικος παράγοντας δεν άντεχε τον Παπαδόπουλο είχε αρχίσει να γίνεται μεγάλο βάρος στα σχέδια της Αμερικής - Αγγλίας για γειτνίαση με την Μέση Ανατολή ερχόταν σε αντίθεση με τον Παπαδόπουλο που ήθελα την Ελλάδα όσο ανεξάρτητη μπορεί να υπάρξει από τους ξένους παράγοντες. τα σχέδια του Παπαδόπουλου για εξόρυξη πετρελαίου θα αποδυνάμωνε τον επηρεασμό της Αμερικής στην Ελλάδα, η ένωση Ελλάδος - Κύπρου που πάσχιζε ο Παπαδόπουλος, θα έφερνε σε δυσμενή θέση την Αμερική και την Αγγλία και θα τους απομάκρυνε από τα μελλοντικά σχέδια για πολέμους στην Μέση Ανατολή.
Το ΟΧΙ τον Οκτώβρη του 1973, του Γ. Παπαδόπουλου, Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας τότε, διά του Πρωθυπουργού Σπύρου Μαρκεζίνη, όπου αρνήθηκε την παροχή υπηρεσιών προς την Αμερική, την χρήση δηλαδή αεροδρομίων και στρατιωτικών εγκαταστάσεων προς Βοήθεια των ισραηλινών στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο που είχε ξεσπάσει. Ξεχείλισε το ποτήρι
Είναι τυχαίο 1 μήνα μετά το ΟΧΙ του Παπαδόπουλου, το πολυτεχνείο? ας το σκεφτούμε.
Οι Ξένες Δυνάμεις είχαν πάρει την απόφαση, βάζουν τα άτομα τους να ξεσηκώσουν τον κόσμο, Ξεκινούν να σπάνε καταστήματα, από το πολυτεχνείο ξεκινάνε και τελειώνουν όλα, τα τανκς κατεβαίνουν στον δρόμο να σπάσουν το πλήθος όπου έχει παρασυρθεί από τα καλέσματα των "Αγωνιστών".
Ξέροντας ο Παπαδόπουλος τι έρχεται, δίνει εντολή να μην μπει το τανκ στο πολυτεχνείο, αλλά η εντολή του παρακούεται,
Το τανκ μπαίνει και αμέσως κατασκευάζονται νεκροί ,έτσι οι πολιτικάντηδες, οι κουλτουργιάριδες, ξέροντας ότι και αυτοί μπορούν να εκμεταλλευθούν την κατάσταση καλλιεργούν τα ψέματα.. (μέχρι και σήμερα) ο Παπαδόπουλος πέφτει στην θέση του όμως δεν έρχεται κανένα ποιο "ελεύθερο" καθεστώς, αλλα μπαίνει ο Ιωαννίδης η ακραία πολιτική του όμως που είναι 100 φορές χειρότερη απο αυτή του Παπαδόπουλου ΔΕΝ ΞΕΣΗΚΏΝΕΙ ΚΑΝΈΝΑ ΝΈΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟ. και άραγε γιατί?
Γιατι ολα αυτα έγιναν απλα για πτώση του Παπαδόπουλου και οχι για την πτώση καμιας Χούντας και καμιας επανάστασις, απλα και μόνο για την εισχώρηση ελεγχόμενου ανθρώπου στην Ελληνική προεδρία.
Ευχαριστώ..
Ο Παπαδόπουλος αποφασίσει το φθινόπωρο του 1973 να κάνει ένα πολιτικό άνοιγμα και μετά εκλογές. Ορκίζεται πρόεδρος της ελληνικής δημοκρατίας, καταργείται, o στρατιωτικός νόμος, δίδεται γενική αμνηστία και ειδική χάρη στον Παπαγούλη. Και στις 8 Οκτωβρίου του 73 ορκίζεται πολιτική κυβέρνηση υπό τον γνωστό πολιτικό Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, με αποστολή εκλογές 10 Φεβρουαρίου του 1974, ημέρα Κυριακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου