Ἀληθῶς νεαρέ Ἕλληνα καί Ἑλληνίδα, δέν θά πρέπει νά ἀναζητήσετε , νά ἐρευνήσετε καί νά προβληματιστεῖτε περί τῆς ταυτότητος καί περί τῆς συνέχειας αὐτοῦ ποῦ ὀνομάζουμε Ἑλλάς ; Θέλεις νά συνεχίζεις νά χάνεις τόν ἑαυτό σου νεαρέ Ἕλληνα καί Ἑλληνίδα; μήν γνωρίζοντας τήν ἱστορία σου, τό ποιός εἶσαι,Σέ τέτοιους δεινούς καιρούς ποῦ ζοῦμε , παγκοσμιοποίησι, ἀλόγιστη καταναλωτική κοινωνία,
σύγχυση ἰδεῶν, ἔλλειψι ὁραμάτων, ξεπεσμός ἠθῶν, ἡ ζωή μας σέ ταχύτατους ρυθμούς, ἄγχος, χάνοντας τόν ἑαυτό μας καί μέσα σέ ὅλα αὐτά, δέν ἔχουμε χρόνο γιά μας, τά προσωπικά μας,χάνεται ἡ ἐπικοινωνία καί σέ σχέσεις…. ὑπάρχουν οἱ ‘’τάσεις’’, ἡ ‘’μόδα’’ νά κατευθύνουν τήν νέα γενιά, μάταιος χρόνος ποῦ ἀναλώνεται ἄσκοπα σέ ψευτο-θρῆσκο-ἰδεολογικά ρεύματα, ποῦ βρίσκεστε; Πῶς σκέφτεστε γιά ὅλα αὐτά ; ποιά εἶναι ἡ ἄποψή σας ; Πλέον ποῦ ἡ Ἑλληνικότητα ἔχει γίνει παγκόσμια καί οἰκουμενική ἀξία, μέ τήν ἀπαραίτητη ἐπιστροφή της στούς καιρούς μας, εἶναι τόσα τά ὁποῖα πρέπει νά λογιστεῖτε : Πῶς θά πράξετε ὡς σύγχρονοι γνήσιοι ἀπόγονοι αὐτοῦ του ἀνεπανάληπτου φαινομένου ; πῶς θά φερθεῖτε σέ ἀνθρώπους ἀνά τόν πλανήτη ποῦ εἶναι σύμμαχοι τῆς ἰδέας αὐτῆς, καί πνευματικά θεωροῦνται Ἕλληνες ; πῶς θά ἀπαντᾶτε σέ ἑκάστοτε ἐχθρούς ; καί τό κυριότερον : τί πινελιά θά δώσετε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι σέ αὐτήν τήν ἰδέα-μεταφορικόν μέσον τό ὁποῖο ἔχει καταστεῖ ἀθάνατον καί ὀνομάζεται Ἑλλάς ; Ἔχουν θυσιαστεῖ ἀνά τούς αἰῶνες Ἄνθρωποι σέ αὐτό τό ἰδεῶδες μέ τίς πολλές ἐκφάνσεις του. Ἡ Ἑλλάδα μᾶς χρεώνει.
«Χρωστᾶμε σ' ὅσους ἦρθαν, πέρασαν, θά' ρθοῦνε, θά περάσουν.
Κριτές θά μᾶς δικάσουν οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί»
Κωστής Παλαμᾶς
Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε χρέος ὡς πρός τήν Ἑλλάδα. Πῶς θά πράξετε ὡς Ἕλληνες ; Αὐτούς τούς προβληματισμούς τούς θέτω πρῶτα στόν ἑαυτόν μου. Δέν μέ βγάζω ἔξω ἀπ’ ὅλα αὐτά ποῦ γράφω. Ἕνα ἀπό τά πιό δύσκολο-κυβέρνητα ζητήματα εἶναι ὅτι βρίσκονται ἀρκετοί οἱ ὁποῖοι ὡς πρός τήν ἰδέα Ἑλλάς δίνουν τόσες πολλές διαστάσεις ποῦ σέ μερικές περιπτώσεις ἀλληλο-μάχονται. Ἡ διχόνοια, ἕνα Ἑλληνικό πρόβλημα….
Νοιώθω ὅτι ὁ καθένας μᾶς ἐννοεῖ καί κατανοεῖ διαφορετικά τήν ἰδέα Ἑλλάς .Δέν εἶναι ἀρνητικό αὐτό. Ἀναρωτιέμαι καί σᾶς ζητῶ νά ἀναρωτηθεῖτε καί ἐσεῖς, ποῦ ὁμονοοῦμε, σέ ποιά σημεῖα καί τί μποροῦμε νά κάνουμε γι’ αὐτό. Πῶς μποροῦμε νά ἀφήσουμε γιά τούς ἑπόμενους αὐτήν τήν Διαχρονική Ἀλήθεια γιά νά συνεχίσουν κι αὐτοί. Πραγματικά τό αἰσθάνομαι, οἱ καιροί ποῦ ζοῦμε βρίσκονται μεταξύ φθορᾶς τοῦ Ἑλληνικοῦ, καί ἀφθαρσίας τοῦ Ἑλληνικοῦ. Εἴμαστε αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἔχουμε ὅλο αὐτό τό λαμπρό παρελθόν μας,καί πρέπει –εἴμαστε ὑποχρεωμένοι- νά ἀναδείξουμε τίς ἀξίες καί νά δώσουμε ὤθησι νά φύγουμε καί ἐμεῖς μαζί τους. Νά δώσουμε τήν δική μας χροιά στήν συνέχεια τοῦ Ἑλληνικοῦ, νά ἀποκτήσουμε ποιοτική σχέσι μέ τήν παράδοσι. Ἔχουμε δύο κύρια χρέη : A. Νά γνωρίσουμε τό Ἑλληνικόν, τήν ἱστορία , τήν φιλοσοφία του,
Β. Νά πράξουμε ὡς ἄξιοι συνεχιστές, νά προσφέρουμε στόν κόσμο μαζί μέ ἄλλους, τό ΕΝΟΝ (παλαιό) καί τό ΝΕΟΝ. Ὅπως εὔστοχα δίνει ὁ Ἑλληνικός Λόγος. Αὐτόν τόν Ἱερόν Γάμον εἶσαι νεαρέ Ἕλληνα καί Ἑλληνίδα νά τόν τελέσεις;
Τί μᾶς ὠφελεῖ ; Νά δοῦμε τίς διαφορές μας μεταξύ μας καί ἀπό ἐκεῖ καί πέρα ὁ καθένας νά πράττει ὅπως νομίζει καί νά ἀφήσει τήν παρακαταθήκη του μέ τίς θέσεις του, ἤ νά δοῦμε τίς ὁμοιότητες καί μέσα ἀπό’ κεῖ νά γίνει ἡ συγχώνευσι καί ἡ ποίησι τοῦ καθενός πρός τό Μέλλον, ποῦ πάντα θά ἔρχεται ; Νοιῶστε καί πράξτε ὅ, τί καλλίτερο εἶναι γιά τούς Ἑαυτούς σας, γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες, γιά τήν Ἀνθρωπότητα…. Σκέψου Νεαρέ Ἕλληνα καί Ἑλληνίδα. Σκέψου καί Ἐνέργησε.
Ἄς ἀρχίσει ὁ διάλογος……..
