Ἀφ’ οὐ λοιπὸν ἀναφέρθηκα στὴν σχέση μας μὲ τὴν Ἀρχαιότητα, μία συμπλεγματικὴ σχέση ποὺ ἀναπτύσσεται στοὺς περισσότερους Ἕλληνες ποὺ δὲν ἔχουν ἀφομοιώσει τὸν τρόπο ἀντίληψης ( στὸν τρόπο ἔγκειται τὸ ζήτημα αὐτό, ἔρχονται οἱ κατευθύνσεις ποὺ δίνει ὁ κάθε ἕνας) ἑνὸς Ἀρχαίου κόσμου στὸν ὁποῖον ξεχώρισαν προσωπικότητες, στὸν ὁποῖον ὑπῆρχαν εὔλογες ἀντιθέσεις, ἕναν ἀρχαῖο κόσμο ἀπομύθο-ποιημένον βέβαια, ἀλλὰ ἀστείρευτη πηγὴ γνώσεως γιὰ τοὺς ἑπόμενους,αὐτὴ ἡ συμπλεγματικὴ σχέση ὀφείλεται σὲ ἡμιμάθεια, ἢ μεροληπτικὴ θέαση τῶν πραγμάτων, ε.. καὶ μερικὲς φορὲς αὐτὰ τὰ δύο συμπλέουν….
Συνέχεια στὸ κυρίως θέμα, μὲ τὶς διάφορες ἰδεολογίες ποὺ προκύπτουν, ἑρμηνεύοντας τὴν ἐξέλιξη τοῦ Ἑλληνικοῦ Πνεύματος. Ἔπρεπε ὅταν ἄρχισε ἡ νέο-σύσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, νὰ παρθοῦν ὁρισμένες ἀποφάσεις. Μιλῶ γιὰ τὴν περίοδο μετὰ τὴν τουρκοκρατία. Ἐκεῖ τέθηκαν τὰ θέματα Ἑλληνικότητας (Κῶν/νὸς Πώπ) , τῆς διαχρονικότητας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Συγκρούστηκαν οἱ ἰδεολογίες καὶ ἑξάρχουσα θέση πῆρε ἡ ἰδεολογία ποὺ ἔφερε τὴν σφραγίδα τῆς Βυζαντινῆς χιλιετοῦς καὶ κάτι πορείας μέσα στὸν χρόνο. Τέθηκε πάλι τὸ ὄνομα Ἕλλην εἰς μνήμην τῆς Ἀρχαιότητας καὶ τῶν κλασσικῶν σπουδῶν ποὺ χρησιμοποιοῦσαν οἱ Δυτικοὶ γιὰ τὴν διαφώτισή τους, ἀλλὰ παραμείναμε σὲ νοοτροπία στὴν χριστιανικὴ παρουσία, στὶς βυζαντινὲς καταβολές μας. Τί τὸ ἀντιφατικὸ δηλα δὴ ἀφ’ οὐ δὲν μποροῦμε νὰ κρατᾶμε τοὺς τύπους ἀλλὰ νὰ στερούμαστε οὐσίας. Ἐκεῖ βρέθηκε τὸ ἰσχυρὸ ἀντιφατικό μας παιχνίδι γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας. Θεωρῶ. Ζαμπέλιος, Παπαρηγόπουλος ἔδωσαν τὸ στίγμα τῆς διαχρονικότητος μὲ ἐνσωματωμένη στὴν πορεία νοήσεως αὐτὴ καὶ τῆς χριστιανικότητος, Ἑλληνο-ὀρθοδοξία δηλα δή… Αὐτὴν τὴν κύρια θέση ἔλαβαν ἄλλοι ἐρευνητὲς , ἱστορικοὶ ἀργότερα τὰ ἑπόμενα ἔτη, μὲ τὸν Βενιζέλο, μὲ τοὺς πολέμους, ὅπου ἦταν ἀφ’ ὁρμὴ νὰ τονισθεῖ ἐκ νέου τὸ Ἐθνικὸ αἴσθημα. Φορεῖς ἰδεῶν γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ ἦταν καὶ ἡ προσωπικότητα τοῦ Ἰωάννη Πασσᾶ, τοῦ δημοσιογράφου, τοῦ συλλέκτη ἔργων τέχνης, τοῦ ἱδρυτῆ τῆς Ἐγκυκλοπαίδειας τοῦ ‘’Ἡλίου’’. Ὁ ὁποῖος ἀνέδειξε γνώσεις γιὰ τὸν Ἀρχαῖο κόσμο, τὴν Ἀρχαία προϊστορία, μὲ τὶς ἔρευνες ποὺ ἔκανε ὁ Κ. Χασάπης, προσδιόρισε περὶ ποὺ τὴν Ἀρχαιότητα τῶν Ὀρφικῶν καὶ ἀποτελεῖ πηγή.
Ἂς ἔρθω ὅμως στὸν πυρήνα τῶν λεγομένων μου: Ποιὸς δύναται σήμερα νὰ καθορίσει τὴν ἑνιαία πορεία τοῦ Ἕλληνα; Ποιὸς θεωρεῖται Ἕλλην; Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἐξαρτημένος νὰ ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ Δεξιὲς καὶ Ἀριστερὲς πεποιθήσεις; Ὁ Ἑλληνο- χριστιανός; Αὐτὸς ποὺ συγκερνάει Μέγα Βασίλειο καὶ Ἐπίκουρο; Ὁ Ἀρχαιολάτρης; Αὐτὸς ποῦ ἐπιθυμεῖ τὴν τέλεση μυστηρίων ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, χωρὶς προτάσεις, καταστατικό, προηγούμενη μύηση τῶν συμπολιτῶν; Πῶς θὰ πᾶμε μπροστὰ ἂν δὲν ξεκαθαρίσουμε, ὄχι τὸ πίσω πιά, ἀλλὰ τὸ τώρα; Καὶ νὰ πῶ καὶ τὸ ἑξῆς: Ἡ Ἔλλειψη μέτρου, ἀλλοιώνει τὴν ἴδια τὴν συνείδηση. Εἶναι διάφορο τὸ νὰ λὲς Ἐθνικός, καὶ νὰ λὲς Ἐθνικιστής. Φιλόπατρις, καὶ Πατριώτης. Τὰ δεύτερα εἶναι μανιώδεις προσλήψεις ἁπλῶν καὶ ὄμορφων ἐννοιῶν. Εἶναι πραγματικὴ καπήλευση τὸ νὰ ὑπερτονίζεις καὶ νὰ νοιώθεις (ἐπικίνδυνα) τιμητὴς καὶ ἐκπρόσωπος τῆς Πατρίδας καὶ τοῦ Ἔθνους, κάνωντας κατάχρηση τῶν δύο αὐτῶν ἐννοιῶν μὲ δικό σου νοσηρὸ τρόπο. Καὶ τὸ βλακῶδες εἶναι πὼς μία ἄλλη μερίδα ἀνθρώπων, βλέποντας σὲ νὰ κάνεις αὐτὴν τὴν κακὴ χρήση ἐννοιῶν, ἐναντιώνεται ὄχι μὲ ἐσένα ποὺ θὰ ἔπρεπε, ἀλλὰ μὲ τὴν ἴδια τὴν Πατρίδα ( +Μητρίδα) καὶ τὸ Ἔθνος. Σὲ αὐτὴν τὴν κυκλικὴ παραφροσύνη ἔχουμε μπλέξει, ἀλλὰ εὐτυχῶς μὲ τὴν Ἀναζήτηση, βγαίνουν ὁρισμένες ὀάσεις….. Θέλει διαρκῆ διάλογο γιὰ νὰ μὴν βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίση, πρέπει νὰ ἔχουμε κρίση, γιὰ τὸ Ἑλληνικό μας πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου