ΕΡΟΣ, ΕΡΩΣ

Κικλήσκω μέγαν ἁγνὸν ἐράσμιον ἠδὺν Ἔρωτα,

Τοξαλκή, πτερόεντα, πυρίδρομον, εὔδρομον ὁρμή,

Συμπαίζοντα θεοῖς ἠδὲ θνητοῖς ἀνθρώποις

Εὐπάλαμον, διφυῆ, πάντων κληϊδας, ἔχοντα,

Αἰθέρος οὐρανίου, πόντου, χθονός, ἠδ’ ὅσα θνητοῖς

Πνεύματα παντογένεθλα θεὰ βόσκει χλοόκαρπος,

Ἠδ’ ὅσα Τάρταρος εὐρὺς ἔχει, πόντος θ’ ἀλίδουπος

Μοῦνος γὰρ τούτων πάντων οἴηκα κρατύνεις

Ἀλλά, μάκαρ καθαραῖς γνώμαις μύστησι συνέρχου, φαύλους δ’ ἐκτοπίους θ’ ὁρμᾶς ἀπὸ τῶν δ’ ἀπόπεμπε.

‘’ Ὀρφικὸς Ὕμνος Ἔρωτος’’

Ἔρως, τί νὰ εἰπώθει ἄλλο πιά, ὡς θνητοὶ βιώνουμε αὐτὴν τὴν συμπαντικὴ ἕλξη, τὸ κάλεσμα στὴν ἀφθαρσία, στὴν αἰώνια νιότη, ἀκοῦμε (θεραπευόμεθα ἀπὸ τὸν πυρίδρομο) τὸν Ἔρωτα, ποὺ μὲ τόση φροντίδα (ἄπειρες ἐκφάνσεις σὲ ἀγάλματα, ἀγγεῖα), μέριμνα (ἐκδηλώσεις στὴν λογοτεχνία, θέατρα, ὕμνοι), στοχασμὸ (φιλοσοφικὲς προσεγγίσεις γιὰ τὴν ἐπιστημονική του διαύγεια, ἡ συνεκτικότης, ἡ ἕνωσις, πάντα τὰ φυσικὰ φαινόμενα) μᾶς γεννᾶ τὴν ἔμπνευση, τὴν ἀλήθινη πρόκληση-πρόσκληση στὴν Ζωή, ἀπὸ τὰ πανάρχαια ἀγροτικὰ καὶ Διονυσιακὰ δρώμενα, οἱ ἑορτασμοὶ τῆς γονιμότητος, ἡ ἔγερσις τῆς φύσεως, οἱ ὁρμές, οἱ ἀληθινὲς αἰτίες τῶν πραγμάτων,φθάνει μὲ τὰ ὅσα-ὅσα στὸ σήμερα, σὲ χωριά, στὴν ὅση αὐθεντικὴ ἐπαρχία (ἐπισήμανσις ἡ Νέδουσα μεσσηνίας ποὺ κρατᾶ καὶ ἐπιβιώνει τὸ δρώμενο εὐετηρίας, καὶ ἡ δράμα ποὺ κρατᾶ καὶ αὐτὴ τὴν συνοχή, σαφῶς καὶ ἄλλα, ἀλλὰ αὐτὲς οἱ δύο περιοχές, κρατοῦν τὴν παλαιὸ-θρακικὴ τελετουργία, ). Ἐκδηλώσεις Ἔρωτος, ὡς ἑορτασμὸς τῆς Ἀναγεννήσεως τῆς Φύσεως, τῆς Ἀνθήσεως, τῆς Καρποφορίας..

Ἀλλὰ καὶ ὁ ἔρος αἰολικά, ὡς ἔσω ροή, ὁρμή, ἀπὸ τὸ ἐρῶ, ἐπιθυμῶ, τὸ εἴρω (συνδέω), παράγων καὶ συντηρῶν τὸ ἴδιο τὸ ἀνθρώπινο Γένος, ποὺ μυῆται στὰ μυστήρια του, μὲ τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, τὸν πόνο καὶ τὴν φθορά, τὸ ἐρωτικὸ πάθος. Ἡ ψευδαίσθησις, ἡ ἀπομύθο-ποίησις ποὺ θεμιτὴ καὶ αὐτὴ νὰ συμβαίνει ὅσον ἀφορᾶ τὸν Ἔρωτα, ὥστε νὰ τὸν πλησιάζουμε συνεχῶς ἀπὸ νέες διαστάσεις. Ἡ ἀναζήτησις ἔρωτος σήμερα, δὲν θὰ βρεθεῖ, οὔτε σὲ ἐμπορικὲς ἑορτές, μὲ χριστιανικὸ-καθολικὸ ἐπίχρισμα βαλεντίνου, ἐρωτιάρη, ποὺ τελοῦσε κρυφὰ γάμους στὴν ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία, ἐπὶ ἐποχῶν κρίσιμων, τὸν 3ο αἰώνα μ.χ. ὄχι σθεναρὸ σὲ τέτοιες ἐπίπλαστες ἑορτές, ψεύτικες, οὔτε σὲ ἀνταλλακτικά τους, τὸν ἀκύλα καὶ τὴν πρίσκιλλα, ἄκου ὀνόματα ποὺ προτείνει ἡ ‘’ὀρθοδοξία’’. Ὄχι , δὲν θὰ τὸν βροῦμε ἐκεῖ. Πέρα ἀπὸ τὰ δρώμενα ποὺ συνιστῶ ὡς σὺν-ἑορταστῆς, ὁ ἔρως βρίσκεται στὰ ζευγάρια, στὶς καθημερινὲς τριβές, δυσκολίες τοῦ Βίου, ἐκεῖ ἀναθερμαίνεται καὶ συντηρεῖται. Ἐρωτο-ὑποκατάστατα, μὲ δογματοπαγὴ κριτήρια, ἐμπορικότητα, φετὶχ καὶ διαστροφὲς εἶναι αὐτὸ ποὺ ὑπὸ-ἐννοεῖ ὁ ὀρφικὸς ὕμνος φαῦλες ὁρμές…

Ὁ Ἔρως τῆς διανοίας ἐπὶ ἴσης, ὁ ἐραστὴς τῆς Γνώσεως εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ ἁρμόζει νὰ πρὸ-τάξουμε στὴν ἐποχή μας, μακρυὰ ἀπὸ φραγμοὺς ἰδεο-ληπτικούς, ὁ καθεὶς ἀπὸ ὅπου μπορεῖ, χωρὶς συμπλέγματα νὰ ἀνήκει κάπου, νὰ στραφεῖ τὸ ‘’ὄμμα τῆς ψυχῆς του’’ στὴν Ἐρωτικὴ θέαση τῆς Ζωῆς, νὰ δυσανασχετεῖ λιγότερο, νὰ μορφώνει τὰ μέσα του, νὰ ἕνα στοίχημα τῆς ἐποχῆς μας, μακρυᾶ ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια καὶ τὸ βάλτωμα, μία τάση γιὰ τὸ ἐπέκεινα, τὸ λίγο παραπέρα, αὐτὸ ὀνομάζω ἐρωτικὴ διάθεση, ὁμότιμη καὶ μὲ τὴν σεξουαλική της ὑγιῆ βίο-κατάσταση. ΄

Ἔρρως-θέ…………….